Contents
- 1 Icelandic
- 1.1 Etymology
- 1.2 Pronunciation
- 1.3 Verb
- 1.3.1 Conjugation
- 1.3.2 Related terms
- 2 Old Norse
- 2.1 Etymology
- 2.2 Verb
- 2.2.1 Descendants
- 2.3 References
Icelandic
[edit]
Etymology
[edit]
From Old Norse skynja, from skyn (“sense, perception, understanding”).
Pronunciation
[edit]
Verb
[edit]
skynja (weak verb, third-person singular past indicative skynjaði, supine skynjað)
- (transitive, with accusative) to sense, to perceive
- Synonym: finna
- (transitive, with accusative) to understand, to comprehend
- Synonym: skilja
Conjugation
[edit]
skynja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að skynja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | skynjað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | skynjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég skynja | við skynjum | present (nútíð) | ég skynji | við skynjum |
| þú skynjar | þið skynjið | þú skynjir | þið skynjið | ||
| hann, hún, það skynjar | þeir, þær, þau skynja | hann, hún, það skynji | þeir, þær, þau skynji | ||
| past (þátíð) | ég skynjaði | við skynjuðum | past (þátíð) | ég skynjaði | við skynjuðum |
| þú skynjaðir | þið skynjuðuð | þú skynjaðir | þið skynjuðuð | ||
| hann, hún, það skynjaði | þeir, þær, þau skynjuðu | hann, hún, það skynjaði | þeir, þær, þau skynjuðu | ||
| imperative (boðháttur) | skynja (þú) | skynjið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skynjaðu | skynjiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) | að skynjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | skynjast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | skynjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég skynjast | við skynjumst | present (nútíð) | ég skynjist | við skynjumst |
| þú skynjast | þið skynjist | þú skynjist | þið skynjist | ||
| hann, hún, það skynjast | þeir, þær, þau skynjast | hann, hún, það skynjist | þeir, þær, þau skynjist | ||
| past (þátíð) | ég skynjaðist | við skynjuðumst | past (þátíð) | ég skynjaðist | við skynjuðumst |
| þú skynjaðist | þið skynjuðust | þú skynjaðist | þið skynjuðust | ||
| hann, hún, það skynjaðist | þeir, þær, þau skynjuðust | hann, hún, það skynjaðist | þeir, þær, þau skynjuðust | ||
| imperative (boðháttur) | skynjast (þú) | skynjist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skynjastu | skynjisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skynjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | skynjaður | skynjuð | skynjað | skynjaðir | skynjaðar | skynjuð | |
| accusative (þolfall) | skynjaðan | skynjaða | skynjað | skynjaða | skynjaðar | skynjuð | |
| dative (þágufall) | skynjuðum | skynjaðri | skynjuðu | skynjuðum | skynjuðum | skynjuðum | |
| genitive (eignarfall) | skynjaðs | skynjaðrar | skynjaðs | skynjaðra | skynjaðra | skynjaðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | skynjaði | skynjaða | skynjaða | skynjuðu | skynjuðu | skynjuðu | |
| accusative (þolfall) | skynjaða | skynjuðu | skynjaða | skynjuðu | skynjuðu | skynjuðu | |
| dative (þágufall) | skynjaða | skynjuðu | skynjaða | skynjuðu | skynjuðu | skynjuðu | |
| genitive (eignarfall) | skynjaða | skynjuðu | skynjaða | skynjuðu | skynjuðu | skynjuðu | |
Related terms
[edit]
- skyn (“intelligence, understanding; sense, perception, awareness”)
- skynjun (“perception”)
- skynsemi (“sense, reason”)
- skynugur (“bright, clever, sensible”)
- skynvilla (“hallucination”)
Old Norse
[edit]
Etymology
[edit]
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Verb
[edit]
skynja
Descendants
[edit]
- Icelandic: skynja
- Faroese: skyna
- Norwegian Nynorsk: skjøna, skyna
- Old Swedish: skynia
- Swedish: skönja
- Danish: skønne, skjønne, skiønne
References
[edit]
- “skynja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=skynja&oldid=72940288"
